معرفی انواع کسب و کار رایج به همراه اینفوگرافیک

این روزها جوانان بسیاری تمایل دارند تا به جای استخدام در یک شرکت، کسب و کار خود را راه‌اندازی کنند و اتفاقا همواره همین کارآفرینان اقتصاد کشورهای خود را به پیش می‌برند. در صورتی که شما هم تمایل به راه‌اندازی کسب و کار خود را دارید یا دوست دارید در یک مجموعه کسب و کار نوپا و خلاق مشغول به فعالیت شوید، بهتر است که با انواع کسب و کارها آشنا شوید. در این نوشته قصد بر آن است تا ۷ نوع رایج از انواع کسب و کار به صورت مفصل تشریح شود. اگر در حال شروع کسب و کار خود هستید، بهتر است بعد از مطالعه این نوشته، اقدام به نگارش یک طرح تجاری مناسب برای کسب‌وکار خود کنید تا بتوانید قبل از هر اقدام دیگری، اهداف کسب و کار خود را شناخته و در راستای دستیابی به آن‌ها برنامه‌ریزی نمایید.

ثبت چه نوع شرکتی برای کسب و کار من مناسب است؟

یکی از اولین سوال‌هایی که صاحبان احتمالی کسب و کارها می‌پرسند این است که “چه نوع کسب و کاری را باید شکل دهم؟”. جنبه‌های حقوقی برپایی انواع کسب و کارها اغلب برای کارآفرینان جدید ترسناک بوده و این امر موجب می‌شود تا افراد قبل از شروع کارشان، کار خود را رها کنند. انتخاب یک نوع کسب و کار، کار دشواری نیست. ما لیستی از هفت نوع رایج از انواع کسب و کار آنلاین را تهیه کرده و به شما همه اطلاعات مورد نیاز و هم‌چنین مثال‌های دنیای واقعی که شما برای تصمیم گیری درباره ساختار کسب و کارتان نیاز دارید را برایتان آماده کرده‌ایم.

هفت نوع رایج انواع کسب و کارها

• تک مالکیتی: تنها یک فرد مالک کسب و کار است.
• شراکتی: دو یا چند فرد که مسئولیت‌ها را تقسیم می‌کنند، صاحب کسب و کار هستند.
• مشارکت محدود: شریک/ شرکای عمومی کسب و کار را مدیریت می‌کنند، در حالی که افراد شریک محدود اقدام به سرمایه گذاری می‌کنند.
• شرکت سهامی: یک کسب و کار کاملاً مستقل با سهامداران
• شرکت با مسئولیت محدود (LLC): ترکیبی از شراکت و شرکت سهامی، طراحی شده برای تسهیل شروع کسب و کارهای کوچک
• سازمان‌های غیرانتفاعی: کسب و کاری که از درآمدهایش برای اهداف خیرخواهانه استفاده می‌کند.
• شرکت تعاونی (Co-op): کسب و کاری که با هدف سود اعضای سازمان که از خدمات آن استفاده می‌کنند، کار می‌کند.

کسب و کارهای تک مالکیتی

یک کسب و کار تک مالکیتی یکی از انواع محبوب کسب و کارها است. زیرا یکی از ساده‌ترین انواع کسب و کار بوده و تنها به یک فرد برای شروع نیاز دارد. به طور خلاصه، یک کسب و کار تک مالکیتی کسب و کاری است صاحبش یک فرد می‌باشد. نکته‌ای که حائز اهمیت است این است که تمایز حقوقی یا مالی بین کسب و کار و مالک کسب و کار وجود ندارد، که این امر بدین معنا است که شما به عنوان صاحب کسب و کار برای همه سودها، بدهی‌ها و مسائل حقوقی که کسب و کارتان با آن روبرو می‌شود، مسئول هستید. نکته جالب در خصوص کسب و کارهای تک مالکیتی این است که شما نیاز ندارید تا هیچ فرمی را پر کنید یا هیچ فرآیند حقوقی را برای اعلان این نوع کسب و کار طی نمایید. در عوض، تنها با داشتن یک کسب و کار برای خودتان، یک کسب و کار تک مالکیتی خواهید داشت. با این حال، در ذهن خود داشته باشید که بسته به محصول یا خدمات شما( و هم‌چنین موقعیت شما)، ممکن است نیاز به دسترسی به مجوزهای خاص یا سایر مدارک داشته باشید. با این حال، یک کسب و کار تک مالکیتی به دلیل سادگی‎اش رایج‌ترین نوع کسب و کار آنلاین است. اگر شما خودتان یک کسب و کار تجاری آنلاین را شروع می‌کنید، کسب و کار تک مالکیتی شاید بهترین انتخاب برای شما باشد. اگر شما کسب و کاری را با یک یا چند شریک شروع می‌کنید، ادامه متن را بخوانید!

شراکت

از قدیم گفته‌اند دو عقل بهتر از یک عقل است! اگر این امر فلسفه پشت ساختار کسب و کار شما است، پس شراکت می‌تواند بهترین انتخاب برای شما باشد. در صورتی مالکیت کسب و کار شما توسط دو یا چند فرد باشد، شراکت می‌تواند انتخاب مناسبی باشد. به یاد داشته باشید که در این نوع از کسب و کار، مسئولیت‌های کسب و کار شامل مسئولیت‌های مالی و حقوقی، بر دوش هر یک از مالکان کسب و کار است. بسته به این که چگونه مالکیت تقسیم می‌شود(به صورت مساوی یا نه)، انواع مختلفی از شراکت‌ها برای شما وجود دارد تا از دیدگاه قانونی آن‌ها را بررسی کنید. با بیان این مطلب، یک شراکت نیاز به این دارد تا شما کسب و کار خود را با وضعیت خود ثبت کرده و یک نام تجاری رسمی برای آن تعیین کنید. پس از آن، شما نیاز خواهید داشت تا یک مجوز کسب و کار، همراه با سایر مدارک اداری که می‌تواند به شما در کسب و کارتان کمک کند، اخذ کنید. فراتر از این، شما نیاز به ثبت کسب و کارتان با IRS برای اهداف مالیاتی خواهید داشت. با وجود اینکه این امر می‌تواند شبیه یک فرآیند پیچیده باشد، مزایای بسیار زیادی برای شراکت دارد، بنابراین اگر شما به دنبال داشتن کسب و کار با مالکیتی شراکتی هستید، از این کار هراسی نداشته باشید. بسیاری از شرکت‌های آنلاین با استفاده از شراکت شکل گرفته‌اند. داشتن کسی که کار شروع یک کسب و کار جدید را با او تقسیم کنید، به طور مسلم ارزش کارهای اداری بیشتر را دارد.

مشارکت محدود

یک مشارکت محدود یا همان LP، نسخه‌ای از یک مشارکت عمومی است ولی با اینکه ممکن است به رواج مشارکت عمومی نباشد، اما این نوع مشارکت گزینه مناسبی برای کسب و کارهایی است که به دنبال افزایش سرمایه از سرمایه گذارانی هستند که علاقه مند به کار جنبه‌های روزانه عملیات شما هستند. با یک مشارکت محدود، دو مجموعه از شرکا وجود دارد: شرکای عمومی و شرکای محدود. شرکای عمومی معمولاً در تصمیمات روزانه کسب و کار مشارکت داشته و مسئولیت‌های شخصی برای کسب و کار دارند. از سوی دیگر، یک نوع شرکای محدود وجود دارد که مسئول بدهی‌ها کسب و کار نبوده و در مدیریت‌های عادی کسب و کار سهیم نمی‌شود. همانند مشارکت عمومی، اگر شما وارد یک توافق مشارکت محدود شوید، نیاز خواهید داشت تا کسب و کار خود را با به طور رسمی ثبت کنید، یک نام تجاری تعیین کنید و اداره مالیات داخلی (IRS) را از کسب و کار خود مطلع سازید. بنابراین هنگام جستجو برای گزینه‌های شراکت خود در یاد داشته باشید که این گزینه برای کسانی که به دنبال سرمایه گذاری هستند بسیار رایج است.

شرکت سهامی

یک شرکت سهامی، کسب و کار کاملاً مستقلی است که از چندین سهامدار است که دارای سهام کسب و کار هستند. رایج‌ترین عبارت شناخته شده با عنوان “شرکت سهامی C” است که به کسب و کار شما این امکان را می‌دهد تا  مانند یک فرد مالیالت‌تان را کم کنید – تنها مشکل با این مسئله این است که سود شما شامل دو بار مالیات می‌شود، هم در سطح شرکتی و هم در سطح فردی. در هر حال، اجازه ندهید تا این موضوع جلوی شما را بگیرد – ( البته این قانون در سایر کشورهای دنیا و مخصوصاً آمریکا رایج است و در ایران قوانین دیگری در مورد شرکت سهامی عملی می‌شود) این امر موضوع رایجی است و اگر شما اکنون برای شرکتی با چندین کارمند کار می‌کنید، به احتمال زیاد این همان ساختار کسب و کاری است که آن‌ها استفاده می‌کنند. به احتمال زیاد در صورتی که شما به عنوان یک کسب و کار کوچک کار خود را شروع کنید، به خصوص کسب و کاری که تنها به صورت آنلاین فعالیت می‌کند، اعلام شخص شما به عنوان یک شرکت سهامی گزینه مناسبی نخواهد بود. با این حال، اگر شما هم اکنون یک کسب و کار تاسیس شده با چندین کارمند هستند، لیست کردن کسب و کار خود به عنوان یک شرکت سهامی می‌تواند حرکت مناسبی تلقی شود. شما نیاز دارید تا مستندات خیلی خاص دولتی را تهیه کرده و به دنبال آن مجوزهای کسب و کار مناسبی را اخذ نمایید.

شرکت با مسئولیت محدود (LLC)

گزینه دیگر از انواع کسب و کار مربوط به شرکت با مسئولیت محدود است. شرکت‌هایی با مسئولیت محدود هستند که با عنوان LLC شناخته می‌شوند. یک شرکت با مسئولیت محدود نوع جدیدتری از کسب وکار‌هایی است که ترکیبی از شراکت و شرکت سهامی است. به جای سهامداران، صاحبان شرکت‌های مسئولیت محدود با عنوان اعضا شناخته می‌شوند. مهم نیست یک شرکت مسئولیت محدود چند نفر اعضا دارد، باید یک عضو مدیریتی باشد که مراقب کارهای کسب و کار روزانه باشد. تفاوت اصلی بین شرکت‌های با مسئولیت محدود و شرکت‌های سهامی این است که شرکت‌های با مسئولیت محدود به عنوان یک نهاد کسب و کار جداگانه مالیات پرداخت نمی‌کنند. در عوض، همه سود و زیان‌ها از کسب و کار به اعضای شرکت مسئولیت محدود که سود و زیان را به صورت فردی به اداره مالیات گزارش می‌دهند، منتقل می‌شود. نکته جالب در خصوص پیگیری یک شرکت مسئولیت محدود این است که مسئولیت فردی در تصمیمات کسب و کار یا فعالیت‌های شرکت مدنظر است. نکته دیگر کاغذ بازی کمتر در تاسیس یک شرکت با مسئولیت محدود در مقایسه با شرکت‌های سهامی است. شرکت‌های مسئولیت محدود نوع رایج دیگری از کسب و کار‌های آنلاین هستند، زیرا این شرکت‌ها به گروه‌های کوچک از افراد این امکان را می‌دهند که به سادگی با یکدیگر یک شرکت را تاسیس کنند.

سازمان‌های غیر انتفاعی

نام سازمان غیر انتفاعی کاملاً واضح است، یعنی این نوع موسسه یک سازمان کسب و کار است که هدفش ارتقاء اهداف آموزشی و خیرخواهانه است. جنبه “غیر انتفاعی” از آنجا پا در میان می‌گذارد که هر پولی که توسط شرکت کسب می‌شود، باید توسط سازمان برای پرداخت هزینه هایش، برنامه هایش و غیره نگه داری شود. به یاد داشته باشید که چندین نوع از شرکت‌های غیر انتفاعی وجود دارد که بسیاری از آن‌ها می‌توانند وضعیت “معاف از مالیات” را کسب کنند. این فرآیند نیاز به تکمیل کاغذ بازی‌های اداری شامل یک درخواست برای دولت برای شناخته شدن به عنوان یک سازمان غیر انتفاعی است. بسته به فاکتورهای کسب و کار جدید شما، آن‌ها می‌توانند به شما اعلام کنند که شما در چه دسته‌ای قرار خواهید گرفت.

شرکت تعاونی

آخرین مورد در لیست هفت نوع از انواع کسب و کار رایج شرکت‌های تعاونی، یا همان کسب و کاری است که تماماً برای سود اعضای یک سازمان که از خدمات آن استفاده می‌کند، فعالیت می‌کند. به عبارت دیگر، هر چیزی که توسط شرکت تعاونی کسب شود در میان خود اعضای تقسیم شده و نیاز به پرداخت به سهامداران خارجی و غیره نیست. بر خلاف سایر انواع کسب و کارها که دارای سهامدارانی هستند، شرکت‌های تعاونی سهام‌هایشان را به “اعضای” تعاونی که دارای حقی در فعالیت‌ها و راستای شرکت تعاونی هستند، اعطا می‌کنند. تفاوت اساسی در فرآیند تبدیل به یک شرکت تعاونی، همان‌طور که در مقایسه با سایر انواع کسب و کار ذکر شد، این است که سازمان شما باید آیین نامه‌ای تدوین کند، دارای یک درخواست عضویت بوده و یک هیئت مدیره با یک جلسه هیئت مدیره داشته باشد.

چک لیست انتخاب نوع شرکت

1. آیا کسب و کار شما یک خیریه است یا برای سود دهی است؟
2. آیا کسب و کار شما شراکتی است؟
3. آیا می‌خواهید مالیات کسب و کار را تحت شماره تامین اجتماعی پر نمایید، یا می‌خواهید کسب و کارتان یک شناسه مالیاتی داشته باشد؟
4. دوست دارید چه میزان مسئولیت فردی را بر عهده گیرید؟
5. اگر شریکی دارید، چه میزان کنترل برای شریک‌تان در نظر می‌گیرید؟
6. آیا برای کسب و کارتان کارمندانی خواهید داشت؟
7. آیا شرکت شما به صورت دموکراتیک توسط اعضایش بدون یک مالک اداره خواهد شد؟

پس از اینکه به این سوالات پاسخ دادید و درباره نوع کسب و کارتان تصمیم گرفتید، گام‌های بعدی وابسته به دولت‌ها و کشورهای مختلف خواهد بود، زیرا شما باید فرم‌های خاصی مربوط به موقعیت و نوع کسب و کار خود را تکمیل نمایید. تعداد از کتاب‌ها و منابع برای این کار وجود دارند. بسیاری از این منابع استفاده از موسسات کسب و کار‌های کوچک را به عنوان نقطه شروع پیشنهاد می‌دهند.

پیشنهاد می‌شود که قوانین مربوط به هر یک از انواع معرفی شده کسب و کارها را مطالعه کنید. چون برخی از قوانین مربوط به کسب و کار در ایران به تازگی تغییراتی داشته‌اند و مبانی قانونی فاکتور بسیار مهمی در انتخاب کسب و کار شما به حساب می‌آید.